• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حبس برای پیش‌گیری از زنا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حبس برای پیش‌گیری از زنا از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم زندانی‌کردن شخص برای پیش‌گیری از زنا، بحث می‌کند.



۱. روی الحسن بن محبوب، عن عبد اللّه بن سنان، عن ابی عبد اللّه (علیه‌السّلام) قال: جاء رجل الی رسول اللّه فقال: انّ امّی لا تدفع ید لامس. قال: فاحبسها. قال: قد فعلت. قال: فامنع من یدخل علیها. قال: قد فعلت. قال: فقیّدها فانّک لا تبرّها بشی‌ء افضل من ان تمنعها من محارم اللّه عز و جل؛
امام صادق- علیه السلام- فرمود: شخصی خدمت رسول اللّه آمد و گفت: مادرم، دست بیگانه را رد نمی‌کند (یعنی به او زنا می‌دهد). پیامبر فرمود: او را حبس کن. گفت:
کردم. فرمود: نگذار کسی پیش او رود. گفت: چنین کردم. فرمود: او را دربند کن هیچ خوبی در مورد او بهتر از این نیست که جلو او را از گناهان بگیری.
نظر نگارنده: صدوق- قدس سرّه- تنها کسی است که این روایت را نقل کرده است و ظاهرا دلالت آن تمام و از موارد زندان برای پیش‌گیری از حرام است.
۲. صفوان بن یحیی، عن ابن مسکان، قال: حدّثنی عمّار الساباطی، قال: سالت ابا عبد اللّه (علیه‌السّلام) عن المراة الفاجرة یتزوّجها الرجل؟ فقال لی: و ما یمنعه؟ و لکن اذا فعل فلیحصّن بابه؛
عمّار ساباطی گفت: از امام صادق (علیه‌السلام) در مورد کسی که با زن زنادهنده ازدواج می‌کند، پرسیدم. فرمود: چه اشکالی دارد؟ ولی اگر این کار را کرد باید در خانه‌اش را محکم ببندد.
بحث راجع به سند و دلالت این حدیث در فصل «زندان برای جلوگیری از محرمات» گذشت.


۱. ابن تیمیه: زنی که شوهر کاملی دارد و دارای چند فرزند است اگر به شخص بیگانه‌ای دل بست و با او به فسق و فجور پرداخت و وقتی رسوا شد کوشید تا از شوهرش جدا شود آیا پس از این کارها حقّی بر گردن فرزندان دارد؟ و اگر فرزندان با او قطع رابطه کنند گناه کرده‌اند؟ و آیا جایز است کسی که برایش ثابت شده، در نهان او را بکشد؟ و اگر دیگری او را کشت گناه کرده است؟
جواب: الحمد للّه. واجب است بر فرزندان و خانواده‌اش او را از محرمات بازدارند و اگر جز با حبس نمی‌شود، او را حبس کنند و اگر لازم شد او را در بند کنند، ولی جایز نیست فرزند، مادرش را بزند، امّا نمی‌توانند به او نیکی نکنند [نیکی کردن به مادر حقّ مادر است] و جایز نیست با او قطع رابطه کنند به طوری که با این کار امکان پیدا کند دنبال کار بد رود، بلکه به مقدار قدرت و توان، او را بازمی‌دارند و اگر نیاز به خوراک و پوشاک داشت به او می‌دهند و نمی‌توانند آن‌ها اقامۀ حد کنند و او را بکشند و دیگری هم نمی‌تواند این کار را بکند و اگر چنین کنند گناه کرده‌اند.
[۷] ابن تیمیه حرانی، احمد بن عبدالحلیم، فتاوی الکبری، ج۴، ص۲۸۸، مسالۀ ۴۱۵.



۱. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۷۲.    
۲. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة (به نقل از:من لا یحضره الفقیه)، ج۱۸، ص۴۱۴، ح۱.    
۳. مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین، ج۱۰، ص۲۱۵.    
۴. نک:مزی، جمال‌الدین، تحفة الاشراف (به نقل از:نسائی)، ج۱۳، ص۲۵۸.    
۵. اشعری، احمد بن عیسی، نوادر، ص۱۳۳، ح۳۴۲.    
۶. نوری، حسین، مستدرک الوسائل (به نقل از:نوادر)، ج۱۸، ص۷۳، ح۱.    
۷. ابن تیمیه حرانی، احمد بن عبدالحلیم، فتاوی الکبری، ج۴، ص۲۸۸، مسالۀ ۴۱۵.



• طبسی، نجم‌الدین، حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص۲۵۵-۲۵۶.






جعبه ابزار