• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حبس (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حَبس (به فتح حاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بازداشتن و ضدّ رها کردن است که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص طلحه و زبیر از این واژه استفاده نموده است.


حَبس (به فتح حاء) به معنای بازداشتن و ضدّ رها کردن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «حبسه عنه: منعه عنه، حبسه: ضبطه.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با طلحه و زبیر هنگامی که عایشه را به بصره بردند، فرموده است: «فحبسا نسائهما فی بیوتهما و ابرزا حبیس رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) لهما و لغیر هما؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۷، خطبه۱۷۲.    
زنان خویش را در خانه‌هایشان نگاه داشتند و زن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را بر خود و دیگران خارج و آشکار کردند.»
در این بیان حضرت (علیه‌السلام)، اشاره نمودن به «حبیس» بودن عایشه، به‌جهت آیه شریفه «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ؛
[۲] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    
در خانه‌هایتان قرار بگیرید و در خانه‌هایتان بنشینید.» است.

این واژه در هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۹۹، خطبه۱۴۳.    
[۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۶، خطبه۱۳.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۷، خطبه۱۷۲.    
۲. ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۹۹، خطبه۱۴۳.    
۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۶، خطبه۱۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حبس»، ص۲۴۶-۲۴۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار