حدیث ۲ آیه ۲ سوره اخلاص
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حدیث ۲ آیه ۲ سوره اخلاص، از مباحث مرتبط به
احادیث تفسیری اهل بیت (علیهم‌السّلام) درباره آیه دوم
سوره اخلاص می‌باشد. سوره اخلاص صد و دوازدهمین
سوره قرآن‌کریم و از
سور مکی می‌باشد. این سوره دارای ۴
آیه، ۱۷
کلمه و ۴۷
حرف است. آیه اول سوره اخلاص، به
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دستور می‌دهد تا به مردم بگوید که خداوند یکتا و بی‌همتاست. در احادیث و روایات اهل بیت (علیهم‌السّلام)، تفسیر آیه اول سوره اخلاص حاوی مضامین بلندی از
توحید و یگانگی خداوند است. احادیث اهل بیت در تفسیر سوره اخلاص تاکید دارند که خداوند نه تنها در ذات، بلکه در صفات و افعالش نیز بی‌همتا و بی‌نظیر است.
•
(اللَّهُ الصَّمَدُ) خدای صمد (ثابت متعالی).
•
«عَنْ رَبِیعِ بْن مُسْلٍمٍ قال: سَمِعْتُ اَبَا الْحَسَنِ (علیه‌السّلام) وَ سُئِلَ عَنِ الصَّمَدِ فَقَالَ الصَّمَدُ الَّذِی لَا جَوْفَ لَهُ.»از
ربیع بن مسلم روایت شده است که از
امام کاظم (علیه‌السّلام) از معنای صمد سوال شد. امام در پاسخ فرمودند: صمد، آن چیزی است که میانش خالی نیست.
• مراد خانی، کاظم، بحار الانوار فی تفسیر الماثور للقرآن، ج۲، ص۱۳۳۶.
