حذر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَذَر (بر وزن شَرَف) و
حَذَر (بر وزن عَلَم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای پرهیز و بر حَذَر شدن، که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص پرهیز از
دنیای فریبنده و ارزش
نصیحت و نصیحت‌کننده، از این واژه استفاده نموده است.
حَذَر (بر وزن شَرَف) و حَذَر (بر وزن عَلَم) به معنای پرهیز و بر حَذَر شدن، آمده است.
راغب اصفهانی، معتقد است این واژه به معنای «احتراز از شی‌ء مخوف» است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره پرهیز از دنیای فریبنده، فرموده است: «
«مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ الْحَیَّةِ، لَیِّنٌ مَسُّهَا وَ السَّمُّ النَّاقِعُ فِی جَوْفِهَا؛ یَهْوِی اِلَیْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ، وَ یَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ»؛
دنیا مانند
مار (خوش خط و خال) است که به هنگام لمس کردن نرم به نظر می‌رسد در حالی که سم کشنده در درون اوست (به همین دلیل)
مغرورِ نادان به سوی آن می‌رود و
خردمند عاقل از آن حذر می‌کند.
»
امام (علیه‌السلام) در خصوص ارزش نصیحت و نصیحت‌کننده نیز فرموده‌اند: «
«مَنْ حَذَّرَکَ کَمَنْ بَشَّرَکَ»؛
کسی که تو را (از چیز خطرناکی) بترساند مانند کسی است که تو را (به امر خیری) بشارت دهد.
»
این واژه در موارد بسیاری، در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حذر»، ص۲۵۹.
