حرمه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُرْمَه (به ضم حاء و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
احترام و عظمت است جمع آن حُرَم (به ضم حاء و فتح راء) و کلماتی مانند
حرام و
حَرَم (بر وزن شرف) از مشتقات این واژهاند که
حضرت علی (علیهالسلام) دربارهی
نکوهش اصحاب
جمل، پندهای حکیمانه و
توصیف رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و... از این واژه استفاده نموده است.
حُرْمَه
به معنای احترام و عظمت آمده است. «الحرمة ما لا یحلّ انتهاکه.
»
حَرام به معنای حُرمت و احترام نیز آمده است چنانکه گفته میشود: «البیتُ الحَرام.
»
حَرَم به معنای محترم و چیزی که هتک حرمتش جایز نیست آمده است چنانکه گفته میشود: «
مکّه و حوالی آن حرم است.
» این واژه مقابل «حِلّ» بکار رفته است.
• امام (صلواتاللهعلیه) در خصوص نکوهش اصحاب جمل فرموده است:
«فَخَرَجُوا یَجُرُّونَ حُرْمَةَ رَسُولِ اللهِ (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) کَمَا تُجَرُّ الاْمَةُ عِنْدَ شِرَائِهَا»؛
«از
مکه خارج شدند حرمت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) (
عایشه) را با خود میکشیدند مانند کشیدن
کنیز به وقت خریدنش.»
• آن حضرت در بیانی در خصوص
حلال و حرام الهی فرمودهاند:
«مُبَيِّناً حَلاَلَهُ وَحَرامَهُ، وَفَرَائِضَهُ وَفَضَائِلَهُ، وَنَاسِخَهُ وَمَنْسُوخَهُ، وَرُخَصَهُ وَعَزَائِمَهُ، وَخَاصَّهُ وَعَامَّهُ، وَعِبَرَهُ وَأَمْثَالَهُ، وَمُرْسَلَهُ وَمَحْدُودَهُ، وَمُحْكَمَهُ وَمُتَشَابِهَهُ، مُفَسِّراً جُمَلَهُ، وَمُبَيِّناً غَوَامِضَهُ»؛
(حلال و حرامش آشكار و فريضهها و
مستحبّات و
ناسخ و منسوخ، و
مباح و ممنوع،
خاص و عام، پندها و مثلها، مطلقها و محدودها، محكمات و متشابهاتش همه معلوم است؛ مجملات آن به بركت محكمات و آيات روشن، تفسير شده، نكات پيچيده آن (در پرتو آيات ديگر) واضح است.
)
• امام (علیهالسلام) در پندهایی حکیمانه میفرماید:
«وَفَضَّلَ حُرْمَةَ الْمُسْلِمِ عَلَی الْحُرَمِ کُلِّهَ»ا؛
«و احترام
مسلمان را بر همه احترامها برتر کرده است.»
• امام (علیهالسلام) همچنین در توصیف رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) فرمودهاند:
«وَشَجَرَتُهُ خَیْرُ الشَّجَر نَبَتَتْ فِی حَرَم، وَبَسَقَتْ فِی کَرَم»؛
«خانواده او بهترین خانواده است در نسل محترمی به وجود آمده و در کرامت بالا رفته است.»
• آن حضرت در خصوص
کعبه و فلسفۀ
حجّ نیز میفرماید:
«جَعَلَهُ سُبْحَانَهُ لِلاِسْلامِ عَلَماً، وَلِلْعَائِذِینَ حَرَماً»؛
(خداوند متعال این خانه خود را پرچمی برای اسلام قرار داد و حرم امنی برای پناهندگان به آن.
)
این واژه پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حرمه»، ص۲۶۷.