دو حرف «ل» و «ر» را حروف منحرفه گویند زیرا هنگام تلفظ «ل» زبان از مخرج مربوط، به طرف لثه و دندان‌ها می‌رود و هنگام ادای «ر» (که حرف مفخمه است) زبان اندکی به طرف کام بالا تمایل می‌یابد. صفت انحراف از صفات فرعی حروف است. قرای بصره صفت انحراف را مخصوص حرف «ل» می‌دانند؛ چون انحراف «ل» بیشتر از «ر» است.
[۱]قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۲.
