حریر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَریر (به فتح حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای
ابریشم، که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره شگفتیهای آفرینش
طاووس، از این واژه استفاده نموده است.
حَریر (به فتح حاء)، به معنای ابریشم آمده است.
واژه «حریره» به معنای تکّه‌ای از حریر است.
راغب اصفهانی این واژه را به معنای لباس نازک دانسته
و
طبرسی آن‌را به معنای ابریشم خالص، می‌داند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص شگفتیهای آفرینش طاووس فرموده است: «وَ مَخرَجُ عَنُقِهِ کَالاِبرِیقِ وَ مَغرِزُهَا اِلَی حَیثُ بَطنُهُ کَصِبغِ الوَسِمَهِ الیَمَانِیّهِ اَو کَحَرِیرَهٍ مُلْبَسَهٍ مِرْآهً ذَاتَ صِقَالٍ؛
و انتهای گردنش همچون ابریق است و از گلوگاه تا روی شکمش به رنگ وسمه یمانی (سبز پر رنگ مایل به سیاهی) و گاه همچون حریری است که در بر کرده و مانند آینه صیقلی شده می‌درخشد.
»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حریر»، ص۲۶۳-۲۶۴.
