حسن بن عبیدالله بندنیجی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن عبیدالله بندنیجی (م
۴۲۵ ه) از شخصیتهای مهم فقه شافعی بود که در بغداد زندگی میکرد.
او فقه را از ابوحامد اسفراینی آموخت و در تدریس و قضاوت فعال بود.
از تألیفاتش دو کتاب معروف به نامهای الجامع و الذخیره است.
پس از سالها در بغداد، به بندنیجین بازگشت و در سال ۴۲۵ ه در آنجا وفات یافت.
ابوعلی حسن (حسین) بن عبیداللّه (عبداللّه) بن یحیی بَنْدنیجی، منسوب به بَندنیجین، شهری در نزدیکی بغداد
و ساکن بغداد بود.
حسن بندنیجی فقه شافعی را در آن شهر از ابوحامد اسفراینی فرا گرفت.
او از یاران عبدالوهاب بن عبدالعزیز تمیمی که از برجستگان فقهای حنبلی بود به شمار میرفت.
ابوعلی سالها در بغداد به تدریس مشغول بود و در جامع منصور کرسی فتوا داشت
و ظاهراً سمت قضاوت نیز داشته است.
دو کتاب الجامع
و الذخیره
تألیف اوست.
الجامع، تعلیقه مشهوری است
که
بندنیجی بر کتاب یا گفتههای استاد خویش ابوحامد نگاشته است.
حسن پس از سالها اقامت در بغداد به موطن اصلی خویش بندنیجین بازگشت و در سال ۴۲۵ ه در همانجا درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن عبیدالله بندنیجی»، ج۳، ص۱۲۰.