خانه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به محل
سکونت خانه میگویند و از
مرتبط با عنوان خانه در بابهاى
،
،
،
،
،
،
،
،
،
،
،
و
سخن گفته‌اند.
کردن
در خانه،
است.
جلو در خانه‌ها،
دارد.
قرار دادن جایى در خانه براى
،
گفتن
در خانه
و براى
، نماز گزاردن در خانه، بلکه پستوى آن
است. بنابر قول
مشهور،
نمازهای نافله را در خانه گزاردن افضل از
است.
بنابر قول مشهور، خواندن نماز در خانه
مجوسی و نیز خانه‌اى که در آن
- جز
و
گله - نگهدارى مى‌شود
مکروه است.
صاحب خانه با داشتن شرایط
، براى امامت
در خانه‌اش از دیگران - جز
علیه‌السلام- سزاوارتر است.
صِرف داشتن خانه و مانند آن، مانع صدق عنوان
فقیر شرعى نیست؛ از این رو، دادن
به دارنده خانه - در صورتى که مخارج سالانه خود و عائله‌اش را بر حسب شأنش نداشته باشد -
است.
خانه‌اى که
بدان نیاز دارد، چنانچه از
درآمد بین
تهیه شده و متناسب با
فرد باشد از
مئونه به شمار مى‌رود و
ندارد.
داشتن آنچه در
زندگی است، از قبیل خانه مناسب با شأن، تحقق بخش
نیست. بنابراین، اگر کسى خانه‌اش را بفروشد و با
آن
بگزارد، از حَجة الاسلام کفایت نمى‌کند.
برخى گفته‌اند: داشتن ضروریات زندگى یا
قیمت آن نیز، هرچند به صورت اجاره‌اى
تحقق استطاعت است.
در نتیجه کسى که نه خانه دارد و نه پول
کردن آن را،
مستطیع نیست.
برخى، عدم
حج را به صورت حرجى بودنِ نداشتن ضروریات زندگى محدود کرده‌اند.
کسانى که محل سکونتشان از میقات‌هاى معروف به
نزدیک‌‌تر است خانه‌هاى آنان است.
کسى که براى
شده، با
خانه‌هاى مکه
را قطع مى‌کند.
بنابر قول مشهور، براى
ساکن در
اسلامى
نیست خانه‌هاى خود را مساوى یا بلندتر از خانه‌هاى
بنا کنند.
در
خانه‌هاى مکه
است.
قول به جواز منسوب به مشهور است.
خانه متناسب با
مالک از مستثنیات
است. بنابراین، بر
بدهکار نیست جهت اداى دین خود آن را بفروشد.
احداث
براى خانه در
خیابان یا
کوچه غیر بن‌بست، در صورت عدم
مزاحمت براى رهگذران اشکال ندارد و در کوچه بن‌بست تنها با
ساکنان آن روا است؛ همچنین گشودن در به جهت
رفت و آمد به کوچه بن‌بست از سوى کسى که فقط
خانه‌اش به سمت کوچه است بدون
صاحبانش
نیست؛ لیکن گذاشتن
جایز است. گشودن پنجره به کوچه یا خیابان و حتى
دیگرى اشکال ندارد.
بنابر قول مشهور، جلوگیرى
و
گزاران از
سکونت در خانه‌هاى
بر مکیان
است.
خروج
از منزل بدون
شوهر جایز نیست.
تهیه منزل - با خریدن یا اجاره کردن یا غیر آن -
زن به شمار مى‌رود و بر
است.
از خانه کسانى که در
۶۱
مبارکه
نور بدانها اشاره رفته، از قبیل
،
مادر،
و ...؛ همچنین از خانه
فرزند و
شوهر بدون اذن آنان در صورت عدم
به نارضایتى ایشان جایز است.
ورود به خانه دیگرى بدون اذن، به
نص است.
و در صورت ورود و
دیدن از سوى
خانه، صاحب خانه
نیست.
برخلاف ورود با اذن که در صورت آسیب دیدن موجب ضمان است.
خانه وسیع،
گذاشتن
در آن و خواندن آن،
دادن
ولیمه جهت خریدن آن،
خواندن
هنگام خروج از خانه،
کردن بر اهل خانه هنگام دخول و بر خود در صورتى که کسى در خانه نباشد،
کردن خانه
و روشن کردن
در آن پیش از
است. در مقابل،
نگهداری - جز
و
گله - در خانه،
خانه با
جانداران،
اختیار خانه کوچک
و دخول در خانه
تاریک بدون
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۴۲۲.
