خبو (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَبَو (به فتح خاء و فتح باء) از
واژگان قرآن کریم و به معنی خاموش شدن است.. اين كلمه فقط یک در
قرآن آمده است.
خَبَو به معنی خاموش شدن است. «خبت النار و الحرب خبوا: سكنت و خمدت».
(مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً) «هر وقت كه شعلهاش فرو نشيند شعلهاى بر آنها بيافزایيم.»
راغب گويد خبو
آتش، فرو نشستن شعله آن است كه پردهاى از خاكستر روى آنرا میپوشاند و اصل خباء به معنى پردهاى است كه با آن چيزى را مىپوشانند.
در
نهج البلاغه خطبه ۱۹۳ در وصف قرآن فرموده:
««وَ سِرَاجاً لَا يَخْبُو تَوَقُّدُهُ»».
«چراغی كه نورش فرو نمىنشيند.» احتمال دارد مراد از آيه شريفه آن باشد كه: شعله آتش
آخرت هرگز فرو نمینشيند و احتمال دارد كه كاسته میشود ولى
خدا ناقص آنرا جبران و بلكه اضافه میكند.
اين كلمه فقط یک در قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خبو» ج۲، ص۲۲۳-۲۲۴.