خضوع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خضوع از
فضایل اخلاقی است. از
احکام آن در بابهای
صلات،
حج و تجارت سخن گفتهاند.
خضوع به معنی
فروتنی و فرمانبرداری میباشد.
هرچند سه واژه
خضوع،
خشوع و تواضع، در مقابل
تکبر به معنای فروتنی به کار میروند؛ ليکن بين آنها تفاوتهای ظريفی وجود دارد. برخی، در مقام فرق بين
خضوع و خشوع، اوّلی را به اعضای بدن
و دومی را به
قلب اختصاص دادهاند.
برخی،
خشوع را اعم از
خضوع دانسته
و گفتهاند: قلمرو
خضوع بدن است؛ ليکن
خشوع، علاوه بر بدن،
صدا (پايين آوردن صدا)
و نگاه (به پايين نگريستن) را در بر میگيرد.
برخی ديگر گفتهاند:
خشوع بيشتر در پايين آوردن صدا
و خضوع در به زير افکندن سر به کار میرود.
کاربرد
تواضع به اعتبار خُلقيات
و افعال ظاهر
و باطن است
و يا تواضع، تن دادن به منزلتی فروتر از
منزلت استحقاقی است.
خضوع و خشوع در موارد زير
مستحب است: هنگام ورود به مسجد،
حرم مکه،
مکه،
مسجدالحرام،
کعبه،
مشاهد مشرفه معصومان عليهم السّلام
و هنگام
زیارت ايشان؛
وقت ورود نمازگزار به مصلای خود؛ در
نماز، بويژه در حال
قیام که با حالت
خضوع به محل سجدهاش نگاه کند،
هنگام
تلاوت قرآن و گفتن
ذکر و خواندن
دعا؛
هنگام بيرون رفتن به
صحرا برای
نماز استسقاو در
طواف.
انجام دادن هر عمل منافی با
خضوع و خشوع در
نماز مکروه است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۳، ص۴۶۵-۴۶۶.