دائمه مطلقه با وقتیه در شکل اول
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دائمه مطلقه با وقتیه در شکل اول، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل اول می‌باشد.
دائمه مطلقه با وقتیه در شکل اول، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل اول می‌باشد.
«قياس مختلط» قياسى است که صغرا و کبراى آن از قضاياى موجهه ترکيب يافته باشد. يکي از ضروب منتج قياس مختلط در شکل اول عبارت است از: اختلاط قضيه دائمه مطلقه (صغرا) با وقتيه (کبرا) .
در ضروب منتج شکل اول، همه جا نتيجه از لحاظ جهت، تابع کبراست، بجز کبرا در قضاياي وصفيه.
در ضروب منتج شکل اول، همه جا نتيجه از لحاظ جهت، تابع کبراست، مگر اينکه کبرا از
قضایای وصفیه، يعني
مشروطه عامه يا
خاصه و
عرفیه عامه يا
خاصه باشد که در اين صورت، نتيجه في‌الجمله تابع صغراست.
براي تعيين موارد مزبور
[تشخیص تبعیت نتیجه از صغری یا کبری از لحاظ جهت
] بايد به سه قاعده رجوع کرد:
هر گاه کبرا، وصفيه و صغرا مقيّد به لادوام باشد
قید مزبور در نتيجه حذف مي‌شود.
اگر کبرا وصفيه بدون ضرورت، يعني عرفيه عامه يا خاصه، و صغرا مقيّد به ضرورت باشد، قيد ضرورت در نتيجه حذف مي‌شود، زيرا ضرورت صغرايي که کبراي آن خالي از ضرورت باشد به نتيجه سرايت نمي‌کند.
اگر کبرا وصفيه‌اي باشد که به لادوام مقيّد شده است؛ يعني مشروطه خاصه يا عرفيه خاصه باشد، قيد مزبور از کبرا به نتيجه منتقل مي‌شود.
از آنجا که کبراي قياس مرکب از دائمه مطلقه با دائمه مطلقه از قضاياي وصفيه، يعني مشروطه عامه يا خاصه و عرفيه عامه يا خاصه نيست، نتيجه از لحاظ جهت، تابع کبرا، يعني وقتيه خواهد بود؛
هر انساني دائماً ناطق است و هر ناطقي به طور ضرورت متنفس است، نه هميشه؛ پس هر انساني به طور ضرورت متنفس است، نه هميشه
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه مطلقه با وقتیه در شکل اول»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۵.
