درهم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دِرْهَم (به کسر دال و سکون راء و فتح هاء) از
واژگان نهج البلاغه، پول نقره و آن پنجاه دانگ و دو سوم مثقال شرعى است.
امام علی (علیه‌السّلام) در نامه‌ای به عمّال خراج و نیز درباره زمان بعد از خودش و كم بودن حلال از این واژه استفاده کرده است. اين لفظ چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
دِرْهَم پول نقره و آن پنجاه دانگ و دو سوم مثقال شرعى است.
امام (علیه‌السّلام) به عمّال خراج مى‌نويسد:
«وَلاَ تَضْرِبُنَّ أَحَداً سَوْطاً لِمَكَانِ دِرْهَم» (و نيز به خاطر گرفتن درهمى، كسى را تازيانه نزنيد)
(شرح‌های نامه:
)
آن حضرت درباره زمان بعد از خودش و كم بودن حلال نیز فرموده:
«ذاكَ حَيْثُ تَكُونُ ضَرْبَةُ السَّيْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّهِ» (اين وضع زمانى پيش خواهد آمد كه قرار گرفتن انسان مؤمن در زير ضربات شمشير براى او از يافتن يک درهم پول حلال آسان‌تر است.)
(شرح‌های خطبه:
)
این لفظ چهار بار در «نهج» راه يافته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «درهم»، ج۱، ص۳۸۴.
