• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دست بر سر نهادن هنگام ذکر نام امام زمان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


رسم است که شیعیان هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) دست بر سر خویش می‌گذارند. در این مقاله به این موضوع می‌پردازیم که آیا روایت و یا دستور خاصی برای این موضوع وجود دارد یا خیر؟


در این باره روایت خاصی از حضرات معصومین (علیهم‌السّلام) وارد نشده است؛ جز روایتی که علامه مامقانی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) در تنقیح المقال در ترجمه دعبل خزاعی از مشکواة الانوار، شیخ محمد بن عبدالجبار نقل می‌کند و آن روایت این است:
«لما قرا دعبل قصیدته المعروفة التی اولها (مدارس آیات) علی الرضا (علیه‌السّلام) وذکره عج الله تعالی فرجه وضع الرضا (علیه‌السّلام) یده علی راسه وتواضع قائما ودعا له بالفرج؛
[۱] المامقانی، الشیخ عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۶، ص۳۲۶.    
زمانی که دعبل قصیده معروفش را که اولش (مدارس آیات) بود بر امام رضا (علیه‌السّلام) خواند و در آن نامی از حضرت مهدی (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) برده شد، امام رضا (علیه‌السّلام) دست بر سر نهاد و متواضعانه ایستاد و برای تعجیل در فرج آن حضرت دعا کرد.»

مرحوم محدث نوری (رحمةالله‌علیه) در باره قیام و دست گذاردن بر سر می‌نویسد:
هذا القیام والتعظیم خصوصا عند ذکر ذلک اللقب المخصوص سیرة تمام ابناء الشیعة فی کل البلاد من العرب والعجم والترک والهند والدیلم وغیرها، بل وعند ابناء اهل السنة والجماعة ایضا.
[۲] محدث نوری، شیخ حسین، النجم الثاقب، ج۲، ص۴۷۴.    

این نوع قیام تعظیم در هنگام ذکر لقب مخصوص حضرت حجت (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، از قدیم الایام در میان تمام شیعیان؛ اعم از عرب و عجم و ترک و دیلم، در تمام شهرها و کشورها؛ بلکه حتی در نزد اهل سنت نیز مرسوم بوده است.
البته درباره اصل ایستادن و قیام در زمان ذکر نام شریف آن حضرت، روایات دیگری نیز وجود دارد؛ اما در این مقاله فقط در خصوص «دست بر سر گذاشتن» توضیح داده شد.

۱. ↑ المامقانی، الشیخ عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۲. ↑ محدث نوری، شیخ حسین، النجم الثاقب، ج۲، ص۴۷۴.    


موسسه ولیعصر، برگرفته از مقاله «چرا هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) دست بر سر خویش می‌گذاریم؟»    


رده‌های این صفحه : امام زمان | فرج امام زمان | مباحث حدیثی | مهدویت
جعبه ابزار