• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دعّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دعّ از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای دفع شدید است.



«فَذلِکَ الَّذِی‌ یَدُعُ‌ الْیَتِیمَ‌»، «یَوْمَ‌ یُدَعُّونَ‌ اِلی‌ نارِ جَهَنَّمَ‌ دَعًّا» دعّ بمعنی دفع شدید است. «دَعَّهُ‌ دَعّاً: دفعه دفعا عنیفا» و از اساس البلاغه نقل شده «دَعَ‌ الْیَتِیمَ» یعنی یتیم را به ظلم و جفا دفع کرد و از خود راند.
معنی آیه اوّل چنین است: مکذّب بدین کسی است که یتیم را به قهر از خود می‌راند و به درد او نمی‌رسد و معنی آیه دوّم آنست که: به شدّت تمام به آتش جهنم دفع و‌ انداخته می‌شوند مثل تنه زدن و‌ انداختن کسی.


۱. ماعون/سوره۱۰۷، آیه۲.    
۲. طور/سوره۵۲، آیه۱۳.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص.۱۶۹    
۴. زمخشری، جارالله، اساس البلاغه، ج۱، ص۲۸۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دع»، ج۲، ص۳۴۴.    






جعبه ابزار