دمیاطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمود بن اسماعیل دمیاطی (م
۵۵۶ هـ.ق) در نظم و نثر مهارت داشت و به دلیل بلاغت در هر دو زمینه به
ذوالبلاغتین مشهور بود.
به نوشتهٔ
ابن کثیر، شاعر برجسته و از منشیان دیوان انشا در
مصر به شمار می‌رفت.
ذهبی چند بیت از اشعار او را نقل کرده و می‌گوید که او شاگردانی مانند قاضی فاضل عبدالرحیم تربیت کرده است.
از او دیوان شعری به نام
دیوان ابی‌الفتح یا
دیوان ابن قادوس در دو مجلد باقی مانده است.
دربارهٔ تاریخ وفات او بین سال‌های
۵۵۱ (هجری قمری) و
۵۵۳ (هجری قمری) اختلاف است.
ابوالفتح محمود بن اسماعیل حسن عمری دمیاطی مصری معروف به
ابن قادوس اصل وی از دمیاط از شهرهای مصر بود.
گویا در نظم و نثر تبحری داشت و به سبب بلاغت در این دو به
ذوالبلاغتین شهرت یافته بود.
به نوشته ابن کثیر، او شاعری برجسته و معروف و از منشیان دیوان انشا در دیار
مصر به شمار می‌آمد.
ذهبی ابیاتی از اشعار
ابن قادوس را ذکر کرده می‌نویسد: وی شاگردانی را نیز تربیت کرده که از آن جمله قاضی فاضل عبدالرحیم از قضات برجسته مصر بود که غالباً در بین راه که استاد عازم دیوان انشا یا عازم منزل بود از وی بهره می‌برد.
دمیاطی دیوان شعری با عنوان
دیوان ابی‌الفتح یا
دیوان ابن قادوس در دو مجلد بر جای مانده است.
ابوالفتح برخی قائلند وی در روزگار خلافت العاضد باللّه یازدهمین خلیفه فاطمی (
۵۵۵ ـ
۵۶۷ هـ.ق) در مصر درگذشت.
سیوطی سال وفاتش را سال ۵۵۱ (هجری قمری)
و برخی سال ۵۵۳ (هجری قمری) نوشته‌اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمود بن اسماعیل دمیاطی»، ج۴، ص۴۱۱.
[
