رئاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِئاء (به کسر راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تظاهر و نشان دادن به غیر است. این ماده پنج مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رِئاء به معنای تظاهر و نشان دادن به غير است. و آن اين است كه كار خوبى انجام دهد و قصدش تظاهر و نشان دادن به خلق باشد نه تقرّب به
خدا. و آن به صراحت
قرآن، مبطل عمل است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام موعظه فرموده:
««وَاعْمَلُوا في غَيْرِ رِيَاء وَلاَ سُمْعَة; فَإِنَّهُ مَنْ يَعْمَلْ لِغَيْرِ اللهِ يَكِلْهُ اللهُ إِلَى مَنْ عَمِلَ»» «عمل كنيد بى آن‌كه قصدتان ديدن يا شنيدن ديگران باشد، چون هر كه براى غير خدا عمل كند، خدا او را به آن واگذار مى‌كند.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) نيز فرموده:
««وَاعْلَمُوا أَنَّ يَسِيرَ الرِّيَإِ شِرْكٌ»» «آگاه باشيد! ريا كارى و تظاهر هر چند هم كم باشد شرک است.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رئاء»، ص۴۲۵.
