ردء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِدْء (به کسر راء و سکون دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پناهگاه، يار، كمک و يارى كردن است.
این کلمه دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
رِدْء به معنای پناهگاه، يار، كمک و يارى كردن است.
به مواردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
آنگاه كه عمر بن الخطاب با
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) مشورت كرد كه خودش در جنگ روم شركت كند، آن حضرت مصلحت ندانست و فرمود: فرمانده رزمنده‌ای را بفرست:
«فَإِنْ أَظْهَرَ اللهُ فَذاکَ ما تُحِبُّ وَ إِنْ تَكُنِ الاُْخْرَى كُنْتَ رِدْءاً للنّاسِ وَ مَثابَةً لِلْمُسْلِمينَ» يعنى «اگر خدا پيروزشان كرد، همان است كه دوست دارى و اگر شكست پيش آمد براى مردم پناهگاه و محل بازگشت مى‌شوى.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام در عين ناحق دانستن خلافت عمر، صلاح اسلام را در نظر داشته است.
آن حضرت به لشكرى از مسلمين چنين نوشت:
«فَلْيَكُنْ مُعَسْكَرُكُمْ فی قُبُلِ الاَْشْرافِ أَوْ سِفاحِ الْجِبالِ أَوْ أثْناءِ الاَْنْهارِ كَيْما يَكونَ لَكُمْ رِدْءاً وَ دونَكُمْ مَرَدّاً» «لشكرگاهتان در جلو بلندی‌ها يا در دامنه كوه‌ها يا در ميان نهرها باشد، تا برايتان پناهگاه و محل حفاظ و برگشت باشد.»
(شرح‌های نامه:
)
این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رِدْء»، ج۱، ص۴۴۲.
