مساله حجیت ظن یکی از مباحث مهم اصول است که باید با فهم و درک بالا و دقیق مورد بررسی قرار گیرد. در این زمینه کتاب جامع و مستقلی وجود نداشته و لذا نویسنده در پاسخ به این نیاز رساله‌ای مستقل و مفید در سال ۱۳۱۴ ق به رشته تحریر درآورده است.
کتاب، مشتمل بر بیست وپنج مقدمه، هفت تنبیه، تذنیبات (در دو مقام)، تذییلات (در هشت مطلب) و یک خاتمه می‌باشد. نویسنده در نگارش کتاب از آراء و نظرات مختلف استفاده کرده و آنها را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد.
