رفه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَفَه (به فتح راء و فاء) و
رَفوه (به فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آسانى و فراخى زندگی است.
رَفاه (به فتح راء) نيز به آن معنى است. از اين لفظ سه مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَفَه و
رَفوه به معنای آسانى و فراخى زندگی است.
امام علی(علیه‌السلام) آن‌گاه كه
معقل بن قیس ریاحی را با سه هزار نفر به
شام مى‌فرستاد به وى چنين نوشت:
«... غَوِّرْ بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ في السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ أَوَّلَ اللَّيْلِ، فَإِنَّ اللهَ جَعَلَهُ سَكَناً» یعنی: «در وقت غائره و وسط روز (شدت گرما) مردم را فرود آور و استراحت ده و در رفتن آسان بگير و در اوّل شب راه مرو كه خدا آن‌را آرامش قرار داده است.
(شرح‌های نامه:
) گويند:
«رفِّهْ عنهُ: خفّف» درباره شتران صدقه فرموده:
«وَ لْيُرَفِّهْ عَلَى اللاّغِبِ» یعنی: «سهل گيرد بر حيوان خسته شده.»
(شرح‌های نامه:
)
به
معاویه مى‌نويسد:
«وَ قَدِ انْقَطَعَتِ الْهِجْرَةُ يَوْمَ أُسِرَ أَخوكَ، فَإِنْ كانَ فِيكَ عَجَلٌ فَاسْتَرْفِهْ» یعنی: «آن‌گاه كه برادرت
عمرو بن ابی سفیان در
بدر اسیر شد هجرت قطع گرديد (تو از مهاجران نيستى) اگر در آمدن به جنگ من عجله دارى خودت را راحت كن عجله مكن كه ضرر تو در آن است.»
(شرح‌های نامه:
) گويند:
«اسْتَرْفَهَ عندنا: استراح»
از اين لفظ سه مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رفه»، ج۱، ص۴۶۰.
