رقع (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَقَع (به فتح راء و قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای وصله زدن است.
تَرْقيع (به فتح تاء و سکون راء) نيز به همان معنى است ولى ظاهرا معنى تفعيل غير از ثلاثى است. از اين لفظ سه مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَقَع
امام علی(علیهالسلام) میفرمايد:
«وَ اللهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتی هذِهِ حَتّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ راقِعِها» یعنی: «به
خدا قسم آنقدر گفتم اين لباسم را وصله كنند تا جاییكه از وصله كننده شرمنده شدم.»
(شرحهای خطبه:
)
و در همان خطبه در وصف
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) فرموده:
«وَ لَقَدْ كانَ(صلى الله عليه وآله)... وَ يَخْصِفُ بَيَدِهِ نَعْلَهُ وَ يَرْقَعُ بِيَدِهِ ثَوْبَهُ، وَ يَرْكَبُ الْحِمارَ الْعاريَ» یعنی: (پيامبر (صلىاللهعليهوآله) با دست خويش كفش و لباسش را وصله مىكرد، بر مركب برهنه سوار مىشد.)
(شرحهای خطبه:
) اين سخن در
گذشت.
از اين لفظ سه مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رقع»، ج۱، ص۴۶۲.