رمق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَمْق (به فتح راء و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نگاه خفيف و بقيّه عمر است.
اَرْماق (به فتح الف و سکون راء) جمع آن می‌باشد.
دو مورد از اين ماده در
نهج البلاغه آمده است.
رَمْق
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) فرمود:
«یَا نَوْفُ أَ راقِدٌ أَنْتَ أَمْ رامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رامِقٌ» یعنی: (اى
نوف! خواب هستى يا بيدار! عرض كردم بيدارم.)
(شرح‌های خطبه:
) كه در
گذشت.
و درباره شكست دشمن خويش به برادرش
عقیل نوشته:
«فَما كانَ إِلاّ كَمَوْقِفِ ساعَة حَتّى نَجا جَريضاً بَعْدَ ما أُخِذَ مِنْهُ بِالْـمُخَنَّقِ، وَ لَمْ يَبْقَ مِنْهُ غَيْرُ الرَّمَقِ» یعنی: «نبود مگر مانند توقف ساعتى كه اندوهگين برگشت، پس از آن‌كه از حلقش گرفته شد و جز يقيّه نفسش نماند.»
(شرح‌های خطبه:
) كه در
گذشت.
دو مورد از اين ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رمق»، ج۱، ص۴۶۹.
