رود (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْد (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای طلب كردن و خواستن است.
اِراده (به کسر الف) به معنى قصد است و از همين ماده می‌باشد.
اِرْتياد (به کسر الف و سکون راء) نيز به معنى طلب است.
اَرْواد (به فتح الف و سکون راء) به معناى مدارا در رفتن است.
موارد زیادی از اين ماده در
نهج البلاغه آمده است.
رَوْد به معنای طلب كردن و خواستن است.
«رَادَهُ رَوْداً و رِيَاداً: طلبهُ» اِراده به معنى قصد است و از همين ماده می‌باشد.
اِرْتياد نيز به معنى طلب است.
«ارْتَادَ الشيءَ ارْتيَاداً: طلبهُ» اَرْواد به معناى مدارا در رفتن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) جریر بن عبد الله را پيش
معاویه فرستاده بود كه از
شام بیعت بگيرد،
اصحاب عرض كردند يا
امیر المومنین آماده جنگ با معاويه شويد فرمود: آماده شدن به جنگ با آن‌كه «جرير» نزد آن‌ها است راه را براى بيعت آن‌ها مى‌بندد.
«وَ الرّأْيُ مَعَ الاَْناةِ، فأَرْوِدوا، وَ لا أَكْرَهُ لَكُمُ الاْعْدادَ» يعنى: «نظر من تأخير و تأّنى در مهيا شدن است با مدارا حركت كنيد، آماده شدن شما را مكروه ندارم.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رود»، ج۱، ص۴۷۸-۴۷۹.
