روزه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
(
) از
مفطرات در
به قصد
تقرب به
را روزه گویند. عنوان صوم در
بابی مستقل است که در آن به تفصیل از
روزه سخن رفته است.
روزه در
به معنای خودداری کردن از چیزی و ترک آن آمده است. برخی
لغویان به هر امساک کننده از
و
یا سخنی یا حرکتی «
صائم» اطلاق کردهاند.
لیکن روزه در
شرع مقدس همان است که در
شناسه آمده است.
برخی، آن را به آماده ساختن نفس بر اجتناب از چیزهایی
و برخی دیگر به مهیّا کردن
مکلّف یا
ممیّزِ مسلمانی که مانعی- همچون
- برای روزه گرفتن ندارد خود را برای خدا بر ترک مفطرات از
فجر صادق تا
، تعریف کردهاند.
تعریف روزه به امساک (خودداری) تعریف به
امر عدمی است؛ از اینرو، برخی به آن اشکال کرده و گفتهاند: امر عدمی متعلّق
قرار نمیگیرد؛ برخلاف تعریف مهیّا کردن که امر وجودی و قابل تعلّق تکلیف به آن است.
به روزه دار «صائم» و به آنچه که روزه دار باید آن را ترک کند و در صورت ارتکاب آن روزهاش
می‌شود «
مُفْطِر» گویند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این موضوع به مقالات
،
،
،
،
،
و
مراجعه فرمائید.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۱۶۴.
