ریط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَیْطَ (به فتح راء و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای لباس نرم و نازک است. این ماده یک مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رَيْطَ (به فتح راء) لباس نرم و نازک كه به ملحفه شبيه است. جمع ان ريط (به فتح اول) و رِيَاطٌ است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با خلقت
زمین فرموده:
««فَهِيَ تَبْهَجُ بِزِينَةِ رِيَاضِهَا،وَتَزْدَهِي بِمَا أُلْبِسَتْهُ مِنْ رَيْطِ، أَزَاهِيرِهَا، وَحِلْيَةِ مَا سُمِطَتْ بِهِ مِنْ نَاضِرِ أَنْوَارِهَا»» «تبهج» به معنای شاد مى‌شود، «تزدهى» به معنای تعجب مى‌كند، «ازاهير» جمع ازهار می‌باشد و آن جمع زهره است و به معنى علف و روئيدنى، «سمطت» مفرد سموط به معنای نخ قلاده و گردنبند، «انوار» جمع نور به معنى غنچه‌ها است. يعنى «زمين اظهار سرور مى‌كند با زينت باغات خودش و تعجب مى‌كند از آنچه پوشانيده شده از علف‌هاى نرم و نازكش و از زيور آنچه به نخ كشيده شده از غنچه‌هاى با طراوتش.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده تنها يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ریط»، ج۱، ص۴۸۶.
