زیارتگاه عبدالله بن مبارک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زیارتگاه و مدفن
عبدالله بن مبارک مروزی، از علمای زاهد
قرن دوم هجری، در شهر هیت استان انبار
کشور عراق واقع شده است.
کنیه
عبدالله بن مبارک، ابوعبدالرحمان بود و در سال ۱۱۸ ه. ق، از پدری ترکستانی و غلام تاجری همدانی و مادری از اهل
خوارزم، به دنیا آمد.
او از نوجوانی، به کسب دانش روی آورد، هرچند خود می‌گوید انگیزه‌اش طلب دنیا بود و در آغاز، به موسیقی اشتغال داشت. اما لطف الهی شامل حالش شد و او را به
اخلاص و
بندگی کشاند.
از بسیاری از تابعان، بزرگ مانند
موسی بن عقبه،
هشام بن عروه،
حمید بن طویل،
اعمش،
اوزاعی،
ثوری و دیگران، روایت شنید و بسیاری از وی،
حدیث نقل کردند. در حفظ حدیث،
فقه،
زبان عربی و شعر توانا بود، چنان‌که وی را به امیرمؤمنان و امام حدیث شناخته‌اند.
حدود بیست هزار روایت، نقل کرده است و او را دانشمندی بی‌همتا و یگانه در کسب دانش
و فقیه‌ترین مردم دانسته‌اند.
به گزارشی، او از چهار هزار نفر، حدیث شنید و از هزار نفر، حدیث نقل کرد. معاصرانش او را در ابعاد مختلف علم و عمل، یگانه می‌دانستند.
درباره دقت‌نظر او در نقل حدیث، بسیار گفته‌اند، چنان‌که مرجع اختلاف راویان کوفه و دانا به روایت حوزه‌های مختلف حدیثی، مانند
عراق،
شام،
مدینه،
یمن و
مصر بود و به نگاشتن حدیث، اهمیت می‌داد.
عبدالله بن مبارک در میدان جنگ، مبارزی دلاور بود و بسیار به طرطوس که نقطه مرزی و درگیری میان
مسلمانان و
روم بود، می‌رفت،
و گفته‌اند بیش از بیست سال، به مرابطه پرداخت.
عبدالله در
ماه رمضان سال ۱۸۱ ه. ق، در سن ۶۳ سالگی، در حالی‌که از
جهاد با کفار بازمی‌گشت، در شهر هیت از دنیا رفت و همانجا دفن شد.
زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، مقاله «زیارتگاه عبدالله بن مبارک»، ج۲، ص۳۱.
