سیاست جنایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیاست جنایی عبارت است از کلیه تدابیر و اقدام‌های پیشگیرانه و سرکوب‌گرانه‌ی که توسط دولت و
جامعه مدنی، جداگانه و یا با مشارکت یکدیگر، جهت پیشگیری از
جرم، مبارزه با
بزهکاری،
اصلاح و یا سرکوب مجرم بکار برده می‌شود. سیاست جنایی که معادل‌هایی مانند: «Politique criminalle» و یـا «Criminalpolitikl» – «Criminal policy» دارد. اصطلاح سیاست جنایی برای اولین بار توسط
آنسیلم فون فوئر باخ (Anselm von feuer bach) در کتاب حقوق کیفری او به کار برده شد.
کاربرد عنوان سیاست جنایی به طور جدّی از اوایل دهه ۱۳۷۰ شمسی با ترجمه و تالیف چند مقاله و کتاب وارد حقوق ایران شد. سیاست جنایی در کشورهای مختلف نقش کنترل بزهکاری را برعهده دارد. بنابراین، نبودن سیاست جنایی، سبب هرج و مرج در جامعه است و پایه و اساس سیاست جنایی در جوامع،
قانون اساسی آنها می‌باشد که برجسته‌ترین خطوط آن را تعیین و تبیین می‌نماید.
«
سیاست به طور مختصر و ساده عبارتست از
درک،
تدبّر و ادارۀ مسایل و امور
جامعه، بدین‌سان سیاست جنایی از یک سو با تجزیه و تحلیل و فهم یک امر خاص در جامعه، یعنی پدیده مجرمانه و از سوی دیگر، با عملی ساختن یک استراتژی (راهبرد) به منظور پاسخ به وضعیت‌های بزهکاری یا کژروی (انحراف)، در ارتباط است.»
اصطلاح سیاست جنایی برای اولین بار توسط
آنسیلم فون فوئر باخ (Anselm von feuer bach) در کتاب حقوق کیفری او که در سال ۱۸۰۳ میلادی منتشر گردید به کار برده شد از نظر او سیاست جنایی «مجموعۀ شیوه‌های سرکوب گرانه‌ای که دولت با استفاده از آنها علیه جرم واکنش نشان می‌دهد» می‌باشد.
تحولات مفهوم سیاست جنایی به دو مفهوم تقسیم می‌شوند:
جرم انگاری (incrimination) و برخورد کیفری توسط دولت با مجرمین، برجسته‌ترین شکل برخورد با جرم و مجرم می‌باشد به همین علت نخستین کاربردهای سیاست جنایی در معنایی معادل
حقوق کیفری یا سیستم کیفری که مبتنی بر جرم –مجازات و
قانون می‌باشد بوده است همچنانکه در تعریف فوئرباخ سیاست جنایی به شیوه‌های سرکوب‌گر، اِعمال شونده از سوی دولت و علیه جرم محدود شده است که در مقایسه با تحولات مفهوم سیاست جنایی می‌توان آن را مفهوم مضیق سیاست جنایی و یا سیاست کیفری (penalpolicy) نامید.
هر کدام از ارکان سه‌گانه مفهوم مضیق سیاست، در فرایند تحولات توسعه یافته است.
فون لیست در اواخر سده نوزدهم سیاست جنایی را «مجموعه منظم اصولی که دولت و جامعه به وسیله آنها مبارزه علیه بزه را سازمان می‌بخشد.» تعریف می‌کند همچنانکه می‌بینیم در این تعریف در کنار دولت جامعه نیز مسئول سازماندهی و اعمال سیاست جنایی در نظر گرفته شده است و از نظر خانم
دلماس مارتی «سیاست جنایی شامل مجموعه روش‌هایی می‌شود که هیات اجتماع با توسل به آنها پاسخ‌ها را به پدیده مجرمانه سازمان می‌بخشد» که عبارت «هیات اجتماع» علاوه بر نهادهای مختلف دولتی، جامعه مدنی را نیز در سازماندهی مقابله با پدیده مجرمانه سهیم می‌گرداند.
بنابراین امروزه در مفهوم موسع «سیاست جنایی عبارتست از کلیه تدابیر و اقدام‌های پیشگیرانه و سرکوبگرانه‌ای که توسط دولت و جامعه مدنی، جداگانه و یا با مشارکت یکدیگر، جهت پیشگیری از جرم، مبارزه با بزهکاری، اصلاح و یا سرکوب مجرم بکار برده می‌شود.»
هر سیاست جنایی هدفداری، جهت دستیابی به اهداف خود به ابزار کارآمدی احتیاج دارد که با توجه به ابزار مورد استفاده سیاست جنایی، می‌توانیم آن را به سیاست جنایی تقنینی، سیاست جنایی قضایی و سیاست جنایی مشارکتی تقسیم نمائیم.
سیاست جنایی تقنینی با استفاده از ابزار قوانین که شامل
قانون اساسی،
قوانین جزایی و
آئین دادرسی کیفری می‌باشد، سیاست جنایی قضایی با استفاده از ابزارهای قضایی که مقام قضایی بنابر اختیارات خود می‌تواند از آنها استفاده کند مانند مجازات‌های جایگزین حبس یا نظام نیمه آزادی و... و سیاست جنایی مشارکتی با استفاده از حمایت و مشارکت اهرم‌های مردمی (علاوه بر استفاده از ابزارهای قانونی و قضایی) سعی در رسیدن به اهداف سیاست جنایی مطلوب را دارند.
کاربرد عنوان سیاست جنایی یا
سیاست جزایی یا سیاست کیفری در
ایران از دهه دوم قرن چهاردهم شمسی توسط اساتید
حقوق جزا و
جرم‌شناسی شروع شده است ولی سیاست جنایی به طور جدّی از اوایل دهه ۱۳۷۰ شمسی با ترجمه و تالیف چند مقاله و کتاب وارد حقوق ایران شد و از آغاز سال تحصیلی ۱۳۷۹- ۱۳۷۸ به عنوان یک درس اصلی با ارزش دو واحد در برنامه درسی دکترای حقوق کیفری و جرم‌شناسی پیش‌بینی و تدریس شد.
۱. لازرژ، کریستین، درآمدی به سیاست جنایی، ترجمه علی حسین نجفی ابرند آبادی، تهران، نشر میزان، بهار ۱۳۸۲، چاپ اول، ص۳۹.
۲. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین، از سیاست کیفری تا سیاست جنایی، دیباچه درآمدی به سیاست جنایی، تهران، نشر میزان، بهار ۱۳۸۲، چاپ اول، ص۱۱-۱۰.
۳. حسینی، سیدمحمد، سیاست جنایی در اسلام و در جمهوری اسلامی ایران، تهران، انتشارات سمت، سال ۱۳۸۳، چاپ اول، ص۲۳.
۴. مارتی، می‌ری دلماس، نظام‌های بزرگ سیاست جنایی، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرند آبادی، تهران، نشر میزان، پائیز ۱۳۸۱، چاپ اول، جلد نخست، ص۲۳-۲۴.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «سیاست جنائی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۱۰/۰۸.
