سیف بن حارث جابری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیف بن حارث جابری یکی از
شهدای کربلا است.
سیف، فرزند
حارث بن سُرَیْع مى باشد. پدرش، حَرْث، أبی حارث و أبی حَرْث نیز نام دارد. در
زیارت ناحیه مقدسه به صورت «شَبیب بن حارث» آمده است. نسبت جابرى كه به او داده شده به جابر، تیره اى از
قبیله هَمْدان برمى گردد. این
قبیله در اصل یمنی بوده و در
کوفه مى زیسته اند.
سیف بن حارث، از یاران جوان
سیدالشهدا علیه السلام بوده است، برخی از متقدمان؛ او را در شمار
یاران امام علی علیه السلام نیز آورده اند.
وی پیش از آغاز جنگ در روز
عاشورا با
شَبیب، از
کوفه به
کربلا آمد و به
امام حسین علیه السلام پیوست. هنگامی که بسیاری از اصحاب کشته شده بودند و سپاه
کوفه به
خیمه
گاه اباعبدالله علیه السلام نزدیک می شد، سیف با پسرعمو و برادر مادری اش،
مالک بن عبد بن سُرَیْع جابری با چشم اشکبار خدمت
امام حسین علیه السلام آمد و اجازه میدان گرفت.
امام علیه السلام فرمود: ای برادرزادگانم چرا می گریید؟ امیدوارم به زودی از فرط شادی دیدگانتان روشن شود. گفتند:
سوگند به خدا برخود نمی گرییم. بلکه
گریه ما برای شما است که دشمن شما را محاصره کرده و ما جز جان، چیزی که در راه شما تقدیم کنیم نداریم.
امام علیه السلام بر ایشان دعای خیر کرد و فرمود: ای پسران برادر! برای علاقه و همدردی تان، بهترین پاداش پرهیزکاران نصیبتان باد. در این حال
حنظلة بن سعد به میدان رفت و دشمن را موعظه کرد و در حال نبرد به فیض
شهادت نایل گردید. سیف و مالک در حالی که متوجه
امام علیه السلام بودند به سرعت به سوی دشمن رفته و خطاب به
امام علیه السلام گفتند: ای پسر رسول خدا درود و رحمت الهی بر تو باد!
امام علیه السلام فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن
گاه هر دو با مواظبت از یکدیگر جنگیدند و به درجه رفیع
شهادت نایل گشتند.
در
زیارت رجبیه از سیف چنین یاد شده است: «السلام علی سیف بن الحارث»
جمعی از نویسندگان ، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۱۹۳-۱۹۴.
