صفت انفتاح•

صفت انفتاح به دور شدن سطح زبان از سقف دهان اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد.

«انفتاح» به معنای بازشدن و گسترده شدن است. در اصطلاح علم تجوید ، جدا و دورشدن سطح زبان از سقف دهان و گسترش آن هنگام تلفظ حرف را «انفتاح» می‌نامند.

صفت انفتاح از صفات اصلی یا متضاد حروف است که در مقابل اطباق قرار دارد.

زبان در حالت انفتاح، از کام بالا جدا می‌شود و حروف به نازکی ادا می‌شوند. حروف دارای این حالت را حروف «منفتحه» می‌نامند.

۱.	↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.
۲.	↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۹.
۳.	↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۶.
۴.	↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۵.
۵.	↑ خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۳۷۵.
۶.	↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۲.
۷.	↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ج۴۳، ص۳۴.
۸.	↑ جمعی از محققان، التجوید، ص۱۹.