عظیم-اسماءالله (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عَظِيم یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم و از اسماء حسنی الهی، به معنای عظمت واقعى و معنوى است.

---

عَظِيم: از اسماء حسنی است‌. (وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُ‌ الْعَظِيمُ‌).
مراد از آن قهرا عظمت واقعى و معنوى است نه مثل عظمت جسم. عظيم را عظيم الشأن و پادشاه معنى كرده‌اند ولى ظهور كلمه در عظمت معنوى است، مثل محیط و قادر بودن.

---

اين كلمه در قرآن مجید شش بار وصف ذات باری تعالی آمده است، يكى آیه فوق، ايضا: (وَ هُوَ الْعَلِيُ‌ الْعَظِيمُ‌)، (إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ الْعَظِيمِ‌)، (فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ‌ الْعَظِيمِ‌)،

---

ايضا در وصف افعال خدا آمده است، مثل‌: ذُو الْفَضْلِ‌ الْعَظِيمِ‌.

---

همچنين در وصف: عذاب، اجر فوز، عرش، کرب، کید زنان و غيره بكار رفته است.

---