در سال ۵۶ به فراگیری علوم حوزوی علاقه مند گشته، فراگیری علوم حوزوی را در مدرسه ملا محمد جعفر (معروف به مدرسه مجتهدی)، آغاز کرد و هم زمان با گذراندن دوره دبیرستان (در رشته ریاضی- فیزیک)، صرف ، نحو ، معانی ، بیان ، منطق ، اصول فقه و فقه را نزد اساتید برجسته حوزه تهران ( آیة الله ضیاءآبادی ، آیة الله رحمانی ، آیة الله رئوفی و دیگران)، فراگرفت. در سال ۶۱، پس از اخذ دیپلم، برای ادامه تحصیل به قمهجرت کرد. در سال تحصیلی ۶۴- ۶۵، بنا بر تقاضای امام جمعه وقت و مدیر مدرسه، برای تدریس به حوزه علمیه مسجد سلیمان عزیمت نمود. وی، در آن جا دروس مختلف، از جمله منطق، معالم الاصول و شرح لمعه را تدریس کرد.
در سال ۶۵، با کسب امتیاز عالی و درجه ممتازی، دوره سطح حوزه را به پایان رساند و به طور فعال و جدی، دوره خارج فقه و اصول را آغاز کرد و از محضر آیات عظام وحید خراسانی و میرزا جواد آقا تبریزی بهره مند شد. به سبب علاقه فراوان به دیدگاه‌های اصولی شهید صدر ، به حوزه اصولی ایشان راه یافت و از محضر شاگردان برجسته آن شهید سعید، آیة الله حائری و آیة الله شاهرودی ، بهره برد.
وی، از همان آغاز به تدریس علاقه داشت. در بدو ورود به قم (سال ۶۱)، معالم الاصول را تدریس کرد و پیش از آن، در تهران ، ادبیات و منطق می‌گفت. از سال ۶۱ تا کنون (سال ۸۱)، علاوه بر کتاب‌های رسمی حوزه (مانند اصول فقه ، معالم الاصول، شرح لمعه، حاشیه، رسائل و کفایة الاصول )، حلقات اصول شهید صدر، بدایة الحکمة ، نهایة الحکمة ، کشف المراد ، اشارات و تنبیهات و بسیاری از کتاب‌های دیگر را در حوزه و یا دانشگاه تدریس کرد. در دوران تحصیل، به چیزی جز کسب دانش نمی‌اندیشید و برای تبلیغ جز به جبهه نرفت.
وی، هم زمان با حضور فعال در حوزه علمیه قم - که تا کنون ادامه دارد- در دانشگاه نیز به تحصیل و تدریس اشتغال داشت. در سال ۷۰، از میان تقریبا ۵۰۰ تن از فضلای شرکت کننده در آزمون ورودی کارشناسی ارشد الهیات و معارف، رتبه نخست را به دست آورد و در سال ۷۹ از رساله دکترای خود در دانشگاه تربیت مدرس، دفاع کرد و در رشته فلسفه و کلام فارغ التحصیل شد.
