غیث (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَيْث (به فتح غین و سکون یاء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای باران است.
[ویرایش]
غَيْث:
باران است.
طبرسى فرموده: بارانيكه در وقت حاجت آيد كه آن از غوث است و آن نصرتى است كه در شدّت حاجت آيد و ضرر را از بين ببرد.
[ویرایش]
آيه:
(وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا)، شورى: ۲۸. قول طبرسى را تقويت ميكند، يعنى: «خدا آنست كه باران را پس از نوميدى مردم می‌آورد»، نوميدى در وقت حاجت است.
اين لفظ در
آیه ۳۴ لقمان و
آیه ۲۰ حدید نيز آمده است.
[ویرایش]
(ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذلِكَ عامٌ فِيهِ يُغاثُ النَّاسُ)، يوسف: ۴۹. «يُغاث» ممكن از غَوْث يا از غَيْث باشد، يعنى: «پس از آن سالى می‌آيد كه در آن مردم باران بيابند يا بوسيله باران و نعمت خداوند يارى كرده شوند».
[ویرایش]
(وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ)، كهف: ۲۹. «استغاثة» ممكن است از غَوْث يا از غَيْث باشد و در «غَوْث» گذشت.
[ویرایش]
[ویرایش]
بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله ""، ج۵، ص.
