فلّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَلَّ (به فتح فاء و تشدید لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شكستن، سست، كُند و منهزم كردن است.
این واژه فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَلَّ به معنای شكستن، سست، كُند و منهزم كردن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امیرالمومنین (علیه‌السلام) درباره آنانكه به
خوارج پيوستند فرموده اند:
«إِنَّ الشَّیْطَانَ الْیَوْمَ قَدِ اسْتَفَلَّهُمْ وَ هُوَ غَداً مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمْ» «
شیطان امروز آنها را از جماعت
مسلمین كنار و منهزم كرد و فرداى
قیامت از آنها بيزارى خواهد كرد»
(شرح‌های خطبه:
)
اشاره به
آیه (وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ) حضرت (علیه‌السلام) به
زیاد بن ابیه كه از فرمانداران آن حضرت بود نوشت:
«وَ قَدْ عَرَفْتُ أَنَّ مُعَاوِیَهَ کَتَبَ إِلَیْکَ یَسْتَزِلُّ لُبَّکَ وَ یَستَفِلّ غَربَکَ فَاحذَرهُ فَإِنّمَا هُوَ الشّیطَانُ» «مطلع شدم كه
معاویه به تو نامه نوشته (درباره استلحاق به
ابی سفیان) مى‌خواهد عقلت را بلغزاند و عزمت را سست كند، از او حذر كن كه او شيطان است.»
(شرح‌های نامه:
)
از این ماده دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فلل »، ج۲، ص۸۲۹.
