قدر - به فتح دال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَدَر (به فتح قاف و دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای توانائى و اندازه، و وقت مقدّر و مكان مقدّر است.
قَدَر:
(بر وزن فَرَس) توانائى و اندازه است.
در
جوامع الجامع گفته: قَدْر و قَدَر (بر وزن فَلْس و فَرَس) دو لغت‌اند، يعنى به يك معنى‌اند.
(وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ) «به زنان متاع دهيد ثروتمند به اندازه قدرتش و تنگدست به اندازه توانائيش».
(إِنَّا كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ) «ما هر چيز را به اندازه آفريديم».
(وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ) «هيچ چيزى نيست مگر آنكه خزائن آن نزد ماست و جز به اندازه معين نمی‌فرستيم».
(ثُمَّ جِئْتَ عَلى قَدَرٍ يا مُوسى) شايد مراد از «قَدَر» مقدار و اندازه باشد، يعنى مقدار ابتلائات و امتحان‌هائی كه به
موسی تا رسيدن به
نبوّت رخ داده بود. صدر آيه مؤيّد آنست يعنى: «اى موسى سپس بر حالی‌كه به قدر كافى
امتحان شده بودى آمدى و من تو را خاصّه خويش كرده و نبوّت دادم». و شايد مراد زمان معيّن باشد يعنى در وقتى آمدى كه براى نبوّتت تعيين شده بود.
(سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَراً مَقْدُوراً) (قَدَراً مَقْدُوراً) ظاهرا عبارت اخراى
(وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا) است كه در آيه ماقبل واقع شده، لذا
طبرسی و
زمخشری و
بیضاوی «قضاء مقضيّا- حكما مبتوتا» گفته‌اند،
مقدور بودن امر نسبت به خداست پس می‌شود آن را حتمى معنى كرد، يعنى: «امر خدا حكم حتمى است و جاى خود را می‌گيرد».
قدر گاهى به معنى وقت مقدّر و مكان مقدّر نيز آيد چنانكه
راغب گفته،
مثل:
(إِلى قَدَرٍ مَعْلُومٍ) كه به معنى «وقت معلوم» است
و مثل:
(فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها) يعنى: «نهرها به قدر وسعتشان جارى شدند».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قَدَر"، ج۵، ص۲۴۷-۲۴۸.
