• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لظی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




لَظَی‌ (به فتح لام و ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای شعله خالص و زبانه آتش است. از مشتقات این واژه در آیات قرآن تَلَظَّی (به فتح تاء و لام و فتح و تشدید ظاء) به معنای مشتعل شدن است. این لفظ دو بار بیشتر در قرآن نیامده است.



لَظَی‌: شعله خالص و زبانه آتش است؛ راغب می‌گوید: «اللَّظَی: اللَّهَبُ الخالص»؛ در لغت آمده: لَظِیَتِ النّارُ: تَلَهَّبَت».


(کَلَّا اِنَّها لَظَی‌) «حقّا که آتش جهنّم شعله خالص و بی‌دود است».

۲.۱ - تلظی

تَلَظَّی: مشتعل شدن است.
(فَاَنْذَرْتُکُمْ ناراً تَلَظَّی‌) «شما را از آتش مشتعل می‌ترسانم».


این لفظ دو بار بیشتر در قرآن نیامده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۵.    
۴. مجموعه مؤلفین، معجم الوسیط، ج۲، ص۷۲۸.    
۵. معارج/سوره۷۰، آیه۱۵.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۳۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۰۸.    
۱۰. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۵.    
۱۱. لیل/سوره۹۲، آیه۱۴.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۰۵.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۱۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۶۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۲۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لظی"، ج۶، ص۱۹۰.    






جعبه ابزار