• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لیقه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ليقه:
«ليقه» در لغت عرب به پارچه يا پنبه ابريشمى مى‌گويند كه در دوات مى‌گذاردند تا مركّب را به خود جذب كند و از ريزش آن جلوگيرى نمايد.



«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلآئِدَ وَ لا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَ رِضْوَانًا وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ وَ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُواْ وَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَ التَّقْوَى وَ لاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ» (اى كسانى كه ایمان آورده‌ايد! شعائر الهى و مراسم حج را محترم بشمريد؛ و مخالفت با حدود الهى را حلال ندانيد؛ و نه ماه حرام را، و نه قربانی‌هاى بى‌نشان و نشاندار را، و نه آن‌ها را كه به قصد خانه خدا براى به دست آوردن فضل پروردگار و خشنودى او مى‌آيند. امّا هنگامى كه از احرام بيرون آمديد، صيد كردن براى شما مانعى ندارد. و دشمنى با جمعيّتى‌كه شما را از آمدن به مسجدالحرام در سال حدیبیه باز داشتند، نبايد شما را وادار به تعدّى و تجاوز كند! و همواره در راه نيكى و پرهيزگارى به يكديگر كمک كنيد. و هرگز در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد. و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد كه مجازات خدا شديد است!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آیه مجددا مؤمنین مورد خطاب واقع شده‌اند، و اين تكرار خطاب شدت اهتمام به حرمات خداى تعالى را مى‌رساند.
در جمله لا تحلوا حلال مكنيد كلمه احلال كه مصدر آن فعل است، به معناى حلال كردن است، و حلال كردن و مباح دانستن ملازم با بى مبالات بودن نسبت به حرمت و مقام و منزلت پروردگارى است كه اين عمل را بى احترامى به خود دانسته، و اين كلمه در هر جا به يكى از اين معانى است، يا به معناى بى مبالاتى است، و يا به معناى بى احترامى نسبت به مقام و منزلت است احلال شعائر اللَّه به معناى بى احترامى به آن شعائر و يا ترک آنها است، (و احلال شهر الحرام) به معناى اين است كه حرمت اين چهار ماه را كه جنگ در آنها حرام است نگه ندارند، و در آن‌ها جنگ كنند، و همچنين در هر جا معناى مناسب به آن‌جا را افاده مى‌كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۲۳۴.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۳۳۰.    
۳. مائده/سوره۵، آیه۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۰۶.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۶۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۶۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۸۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۳۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «لیقه»، ص۴۹۱.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مائده | لغات قرآن




جعبه ابزار