• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مآخذ

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مآخذ از مفردات نهج البلاغه، اسم مکان به‌معنای محل اخذ و گرفتن می‌باشد.


اسم مکان است یعنی محلّ اخذ، و به معنی منهج و راه نیز آید. چنان‌که امام علی (علیه‌السلام) فرموده: «فجعلت اتبع مآخذ رسول اللّه (صلی الله علیه و آله‌وسلم) فاطاء ذکره حتی انتهیت الی العرج؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۵۶، خطبه۲۳۶.    
یعنی چون از مکّه خارج شدم راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را می‌رفتم و یاد او در ذهنم بود (یاد کردن آن‌حضرت را به قدم گذاشتن بر زمین تشبیه کرده است گویی قلبش را روی یاد آن حضرت گذاشته است) تا به عرج (موضعی است میان مکه و مدینه) رسیدم.» امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این کلام را در رابطه با هجرت به مدینه فرموده است. خطاب به معاویه نوشته: «فانک مترف قد اخذ الشیطان منک مآخذه»
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۰، نامه۱۰.    
مآخذ به معنی دام شکار است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۵۶، خطبه۲۳۶.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۰، نامه۱۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه
جعبه ابزار