ماشیه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَاشِيَه (به کسر شین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای چهارپايان، اعمّ از گوسفند، گاو و شتر است.
مَاشِيَه به معنای چهارپايان، اعمّ از گوسفند، گاو و شتر است. راغب گويد: اين تسميه از «ناقة ماشية» اخذ شده كه تفأل به كثرت آن است.
از كلام امام (صلوات‌اللّه‌عليه) معلوم مى‌شود كه ماشيه فقط شامل گاو و گوسفند است.
چنان‌كه
حضرت علی (علیه‌السّلام) به عاملان زكات و صدقات نوشته:
«فَإنْ كَانَتْ لَهُ مَاشِيَةٌ أَوْ إِبِلٌ فَلاَ تَدْخُلْهَا إِلاَّ بِإِذْنِهِ، فَإِنَّ أَكْثَرَهَا لَهُ» «اگر براى آن شخص گاو و گوسفند و يا شترى باشد، ميان آن‌ها بدون اجازه وى داخل مشو، كه اكثر آن مال اوست.»
(شرح‌های نامه:
)
حضرت در
دعای استسقاء فرموده:
«اللَّهُمَّ سُقْيَا مِنْكَ تُعْشِبُ بِهَا نِجَادُنَا .... وَ تَعِيشُ بِهَا مَوَاشِينَا » (خداوندا! آبى ده كه تپّه‌ها و كوههاى بلند ما را پرگياه سازد و حيوانات ما با آن زندگى كنند.)
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ماشیه»، ج۲، ص۹۸۰.
