محمد بن احمد بلوی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد بلوی (م
۵۵۹ هـ.ق) محدث، نحوی، لغوی، مورخ، شاعر، پزشک و از حافظان حدیث
اندلس بود.
از جمله شاگردان او می‌توان به عبدالمنعم بن فرس و ابوالقاسم بن براق اشاره کرد.
از آثار مهم وی می‌توان به کتاب
درر القلائد و غرر الفوائد،
أنموذج العلوم،
الشفاء و
التشبیهات اشاره کرد.
ایشان حدود سال ۵۵۹ (هجری قمری) در
اشبیلیه درگذشت.
ابوعامر محمد بن احمد بن عامر بَلَوی طرطوشی سالمی ادیب، حافظ، محدث، نحوی، مورخ، لغوی، شاعر، پزشک اندلسی که اهل سالِم (شهری در اندلس) بوده و بعدها در طرطوش و سپس مُرسیه ساکن شد.
به گفته ضبّی (م
۵۹۹ هـ.ق) وی کتاب‌های بسیاری در لغت، ادب، شعر، تاریخ و حدیث داشته است.
ابوعامر شاگردان و راویانی داشت که از آن میان می‌توان به افرادی همچون عبدالمنعم بن فرس از وی روایت کرده است.
از دیگر شاگردان او ابوالقاسم بن براق است.
طرطوشی کتاب‌هایی تالیف کرده که آثار او عبارت‌اند از:
•
دُرر القلائد و غرر الفوائد (خطی)؛
در اخبار اندلس و امیران این دیار و طبقات علما و شعرای این منطقه است.
این کتاب از منابع کتاب التکمله ابن ابّار بوده است.
•
اُنموذج العلوم (خطی)؛
•
کتابی در لغت؛
•
الشفاء در پزشکی؛
•
کتاب التشبیهات.
ابوعامر در سال ۵۵۹ (هجری قمری) یا همین حدود
در اشبیلیه وفات کرد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مبارک بن احمد بلوی»، ج۴، ص۳۰۰.
