محمد بن احمد نطنزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد نطنزی (م حدود
۵۵۰ هـ.ق) از شخصیتهای مهم رجالی شیعه است که برخی او را عامی مذهب دانسته و از تألیفاتش کمترین اشارهای نکردهاند.
با این حال، کتاب
خصائص العلویه به او نسبت داده شده است.
روایتها نشان میدهد که نطنزی در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری میزیسته و برخی دلایل حاکی از عقاید تشیع اوست، هرچند به عنوان عامی مشهور بوده است.
زمان درگذشت او حدود سال ۵۵۰ (هجری قمری) برآورد شده است.
ابوعبداللّه (ابوالفتح) محمد بن احمد بن علی بن احمد بن محمد بن ابراهیم نطنزی اصفهانی بعضی از منابع رجالی شیعه مانند علامه در خلاصة الاقوال
و ابنداود در رجال خود تنها از او نام برده و او را عامی مذهب دانسته و به تألیف یا تألیفات او اشارهای نکردهاند.
ولی ابنشهرآشوب (م
۵۸۸ هـ.ق) کتابی با عنوان
الخصائص العلویه علی سائر البریه و المآثر العلویه لسید الذریه را به او نسبت داده است.
ابراهیم بن محمد حموی (م
۷۲۲ هـ.ق) صاحب کتاب فرائد السمطین، این اثر را به ابوعبداللّه محمد بن احمد بن علی نطنزی نسبت داده و مینویسد: ابوعبداللّه محمد بن عبدالعزیز قمی از مؤلف کتاب و او نیز از ابوالفضل جعفر بن عبدالواحد بن محمد بن محمود ثقفی روایت کرده است.
آقابزرگ تهرانی مینویسد: «منتجبالدین که متوفای بعد
۵۸۵ (هجری قمری) است، زندگی ابوعبداللّه قمی را ذکر کرده؛ ولی از مؤلف کتاب خصائص که قمی از او نقل کرده، نامی نبرده است و این شاید به دلیل انتساب او به اهلسنت باشد.»
ازجمله کسانی که بسیار از کتاب خصائص او روایت کرده، سید رضیالدین علی بن طاووس (م
۶۶۴ هـ.ق) در کتاب الیقین است. او در چند جای کتاب خود آن را تألیف ابوالفتح محمد بن علی کاتب نطنزی اصفهانی دانسته
و در چند جای دیگر، آن را تألیف محمد بن علی کاتب نطنزی دانسته و کنیه ابوالفتح و لقب اصفهانی را نیاورده و در یکجا نسب او را محمد بن علی بن فتح گفته است.
آقابزرگ با توجه به این موارد مینویسد: «از آنجا که تعدد کنیه (ابوالفتح و ابوعبداللّه) و نسبت به جد (محمد بن علی)، امری شایع بین مترجمان میباشد، به نظر میرسد اینان یک نفر باشند که همان ابوالفتح یا ابوعبداللّه محمد بن احمد بن علی نطنزی اصفهانی حافظ کاتب مذکور باشد.»
آقابزرگ مینویسد: از طبقه برخی از استادان او و تاریخ حدیث شنیدنش معلوم میشود وی در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری میزیسته است.
نطنزی در سال
۵۰۱ (هجری قمری) از احمد بن فضل بن احمد خواص حدیث شنید.
همچنین از ابوالقاسم اسماعیل بن محمد بن فضل تیمی طلحی اصفهانی (م
۵۳۵ هـ.ق)، ابوعلی حداد،
ابوعبداللّه محمد بن منذر بن سکر هروی، علی بن ابراهیم قاضی فرات و ابوعلی حسن بن احمد بن حسین بن احمد بن محمد مهری روایت نمود.
ابوعبداللّه درباره عقیده او، از ظاهر روایاتش چنین برمیآید که دارای عقیدهای نیکو بوده است؛ گرچه ابن طاووس او را از علما و راویانی دانسته که بین مردم به عامی بودن شهرت داشتند و اشارهای به عقیده باطنی او نکرده است که در نتیجه به دلیل اختلاط با عامه و روایت احادیث آنها عامیالمشرب بوده نه اینکه عامیالعقیده باشد؛ بهویژه بعضی از قراین بر تشیع او دلالت دارد.
محمد زمان درگذشتش را حدود سال ۵۵۰ (هجری قمری) دانستهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد نطنزی»، ج۴، ص۳۹۸.