محمد طه نجفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«آیة الله محمد طه نجفی»، عالم دینی، فقیه شیعی، اصولی، رجالی، مجتهد، مدرس، زاهد، عابد و شاعر، در سال ۱۲۴۱ ق، در
نجف اشرف دیده به
جهان گشود و در همان جا نشو و نما یافت.
ایشان مقدمات را از شیخ عبد الرضا طفیلی و دایی‌اش، شیخ جواد، فراگرفت. وی، در محضر شیخ محسن خنفر،
شیخ مرتضی انصاری،
سید حسین کوه کمری و
سید حسین بحر العلوم تلمذ نمود و از شیخ ابو الحسن علی بن خلیل رازی اجازه
روایت گرفت.
۱. سید محمد سعید حبوبی؛
۲. علامه
سید محسن امین؛
۳. شیخ علی جواهری؛
۴. شیخ حسن، فرزند شیخ محمد حسن
صاحب جواهر؛
۵. سید مهدی حکیم؛
۶. سید محمد کاشی حائری؛
۷. سید عدنان بحرانی؛
و...
وی، پس از درگذشت
میرزای شیرازی، عهده دار مرجعیت
شیعیان شد. او به خوبی شعر می‌سرود و قصایدی در مدح
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و
امیرالمؤمنین علیه‌السّلام از وی باقی مانده است.
ایشان، در اواخر عمر، بینایی اش را از دست داد. در سال ۱۳۲۳ ق، در نجف اشرف، درگذشت و در حجره‌ای در نزدیکی صحن مطهر، به
خاک سپرده شد.
۱. الانصاف فی تحقیق مسائل الخلاف؛
۲. حاشیه بر الجواهر در فقه؛
۳. اتقان المقال فی احوال الرجال (در شرح حال رجال حدیث که در ابتدا، نام آن، «احیاء الموات فی اسماء الرواة» بود)؛
۴. الفوائد السنیة (حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری)؛
۵. غناء المخلصین؛
۶. حاشیه بر المعالم؛
۷. شرح منظومه بحر العلوم؛
۸. کشف الحجاب فی استصحاب الکر و مطلق الاستصحاب؛
۹. کشف الاستار عن حکم الخارج عن دار الاقامة فی الاسفار.
نرم افزار جامع اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
