• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مسد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: عناوین قاموس قرآن (جلد۱).

مَسَد (به فتح میم و دال) از واژگان قرآن کریم به معنای تابیدن است. اين لفظ فقط يک بار در قرآن مجيد به کار رفته است.


مَسَد
[۱] قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۳.    
بر وزن فلس به معنى تابيدن است. «مسد الحبل مسدا: فتله» و مسد بر وزن فرس ريسمانى است كه به قول راغب از شاخه درخت خرما تابيده شده است به قولى از هر چيز كه باشد. «امرئة ممسودة» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۸.    


(فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ‌ مَسَدٍ)
[۵] مسد/ سوره۱۱۱، آیه۵    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۸۵.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۶۶.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۷۷.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۳۵۱.    
«در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از ليف يا شاخه خرما.» رجوع شود به «تبب».
(ببینید: تبب (مفردات‌قرآن))


اين لفظ فقط يک بار در قرآن مجيد به کار رفته است.

۱. ↑ قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۳.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۸.    
۵. ↑ مسد/ سوره۱۱۱، آیه۵    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۸۵.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۶۶.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۷۷.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۳۵۱.    


• قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مسد»، ج۶، ص۲۵۷.    



جعبه ابزار