• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مسرور بن محمد طالقانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مسرور بن محمد طالقانی (قرن پنجم هجری قمری) از شاعران بزرگ عصر سلطان محمود غزنوی بود.
منابع او را فردی فصیح و بلیغ ستوده‌اند.
تنها ابیات معدودی از او باقی مانده که نشان‌دهنده مهارتش در بیان معانی و خلق ترکیبات جدید است.
از جمله، عوفی قطعه‌ای از او در مدح احمد بن حسن میمندی نقل کرده است. اثر او دیوان شعر بوده است.




ابوالفضل مسرور بن محمد طالقانی اهل طالقان خراسان و از شاعران بزرگ عصر سلطان محمود غزنوی (م ۴۲۱ هـ.ق) بود.
بعضی منابع او را فردی فصیح و بلیغ معرفی نموده و ستوده‌اند.
[۴] هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحاء، ج۱، ص۱۱۷۷۰.



ابوالفضل اثرش دیوان شعر است.
ابیات معدودی هم باقی است که بر مهارتش در بیان معانی و قدرت در آوردن ترکیبات جدید و مضامین دل انگیز دلالت دارد.
به غیر از قطعه‌ای که عوفی از او روایت کره و در مدح احمد بن حسن میمندی است، ابیات دیگری از وی دیده نشده است.
[۷] صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات در ایران، ج۱، ص ۵۷۶.

(دیگر منابع:
[۸] خیام‌پور، عبدالرسول، فرهنگ سخنوران، ص۵۳۷
[۹] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱۲، ص۱۸۴۳۰.
)



۱. الفضل آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۴۶.    
۲. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۴۶.    
۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۴۶.    
۴. هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحاء، ج۱، ص۱۱۷۷۰.
۵. الفضل آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۴۶.    
۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۴۶.    
۷. صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات در ایران، ج۱، ص ۵۷۶.
۸. خیام‌پور، عبدالرسول، فرهنگ سخنوران، ص۵۳۷
۹. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱۲، ص۱۸۴۳۰.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مسرور بن محمد طالقانی»، ج۳، ص۳۸۳.
]





جعبه ابزار