مسواک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

يكي از اعمال مستحب اسلام مسواك كردن است.

---

رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: يك نماز كه قبلش مسواک كرده باشى بهتر از هفتاد و پنج نماز است كه قبل از آن مسواک نكرده باشى .

از امام صادق عليه السّلام: هنگامى كه شب براى عبادت برخاستى مسواك كن زيرا فرشته‏اى مى‏آيد و در هنگام عبادت دهانش را بر دهان تو مى‏نهد و هيچ حرفى از دهنت خارج نمى‏شود مگر اينكه آن را به آسمان مى‏برد، پس بهتر است كه نفست و گفتارت خوشبو باشد.

در كتاب مصباح الشريعه از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: «مسواك موجب پاكى دهان و جلب رضايت پروردگار است.

يكى از سنتهاى مؤكّد رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم كه آن حضرت آن را ترك نمى‏كرد، مسواک کردن است.
و چنانچه كسى در اين مورد بينديشد در مى‏يابد كه فوايد ظاهرى و باطنى آن بسيار و غير قابل شمارش است.
«با اين همه يك انسان بصير توجه دارد كه مسواك كردن امرى ظاهرى و در راستاى اصلاح جسم است» و همچنانكه «مسواك مى‏كند» و آلودگى‏هاى دندانش را بدينوسيله مى‏زدايد آلودگى‏هايى را كه در اثر گناهان در قلبش پديد آمده، بوسيله تضرع و خشوع و شب زنده‏دارى و طلب مغفرت در شبانگاهان زايل مى‏كند و ظاهر و باطن را از كدورت مخالفت و ارتكاب محرمات پاك مى‏كند.
زيرا پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم مسواك را به عنوان يك مثال براى بيدار دلان مطرح نموده و آن مثال اين است كه خداى تعالى دندانها را به عنوان وسيله و آفت جويدن و سبب اشتهاء به غذا و يار معده در هضم غذا در دهان قرار داده و آنها را از ماده‏اى صاف و شفاف خلق كرده كه با جويدن غذا آلوده مى‏شوند و بوى دهان تغيير مى‏يابد و باعث فساد مى‏شود.
هنگامى كه مؤمن زيرك تيزهوش با آن چوب لطيف مسواك مى‏كند و آن چوب نرم را بر آن ماده شفاف مى‏كشد، تغييرى كه در اثر خوردن غذا در آن ايجاد شده زائل مى‏شود و شفافيت خود را باز مى‏يابد.
قلب انسان را نيز پاك و صاف آفريده و غذايش را فكر و ياد و ترس از خود و بزرگداشت خودش مقرر كرده و هنگامى كه قلب با غفلت از ياد او كدر و مشوب مى‏شود، بايد آن را با سنگ توجه صيقل داده با آب انابه شستشو كرد تا حالت اوليه و شفافيت سابقش را باز يابد.
قرآن مجيد مى‏فرمايد: «انَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوابينَ وَ يُحِبُّ المُتَطَهِّرينَ ۲: ۲۲۲»
و پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم در ظاهر دستور به مسواك كردن دندانها فرموده و در واقع معنى مشابهش را «كه همان شستشوى باطن است» منظور داشته، اما كسى كه كاروان فكرش در منزلگاه عبرت توقف كرده باشد و بتواند اين معانى و امثال را در اصل و فرع استخراج كند خداوند چشمه‏هايى از حكمت به رويش مى‏گشايد، و آنچه كه بيشتر است از فضل خدا است، و خدا اجر نيكوكاران را ضايع نمى‏كند. (پايان نقل از مصباح الشريعه، ص ۱۲۳)

---