مَضْمَضَه (به فتح میم و سکون ضاد) از واژگان نهج البلاغه به معنای آن است كه انسان آب را در دهان گيرد، بعد بيرون اندازد. این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
«غرار»- به كسر اول:- به معنای خواب سبک است. مضمضه خواب آن است كه انسان بخوابد، بعد بيدار بشود بعد بخوابد و همين طور، يعنى: «نخوابيد جز خواب سبک يا قدرى بخوابيد و بعد بيدار شويد و همانطور جمع كنيد.»