مضی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَضَى (به فتح میم و فتح ضاد) از
واژگان قرآن کریم به معنای
رفتن و
گذشتن است.
مَضَى به معنی رفتن و گذشتن است.
(فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ) «به رفتن قدرت نمی‌داشتند و به حالت اوّل بر نمى‌گشتند.»
(ببینید: [[[[مسخ (مفردات‌قرآن)]]]])
.
(وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ) «برويد به مكانی كه دستور داده می‌شويد.»
(فَأَهْلَكْنا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشاً وَ مَضى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ) (امّا ما كسانى را كه نيرومندتر از آن‌ها بودند هلاك كرديم، و داستان هلاكت پيشينيان گذشت.)
(وَ إِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ) (و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنّت خداوند در مورد گذشتگان، درباره آن‌ها جارى مى‌شود.)
ظاهرا مراد از مضىّ روشن شدن است يعنى حكايت و طريقه مكذّبين اوّل، روشن شده است كه خدا درباره آن‌ها چه كرد.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مضی» ج۶، ص۲۶۱.
