• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معنای خاص

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



معنای خاص، معنای فاقد افراد متعدد واقعی یا فرضی می باشد.



معنای خاص یا جزئی، مقابل معنای عام بوده و عبارت است از معنایی که شامل افراد متعدد (خارجی یا فرضی) نمی‌شود؛ یعنی نمی‌توان افراد متعددی برای آن فرض کرد. به طور کلی تمامی اسم‌های عَلَم و هر اسمی که با این یا آن مقید می‌شود، بر مفهوم جزئی دلالت می‌کند، مانند: مفهوم «سقراط»، «نجف» و «این کتاب».
در کتاب « کفایة الاصول » آمده است:
«ثم ان الملحوظ حال الوضع اما یکون معنی عاما فیوضع اللفظ له تارة و لافراده و مصادیقه اخری و اما ان یکون معنی خاصا لایکاد یصح الا وضع اللفظ له دون العام».
[۱] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۴.
[۲] خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۸۷.
[۳] نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱، ص۳۱.
[۴] مظفر، محمد رضا، المنطق، ص۵۷.



۱. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۴.
۲. خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۸۷.
۳. نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱، ص۳۱.
۴. مظفر، محمد رضا، المنطق، ص۵۷.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «معنای خاص».



جعبه ابزار