مُماطَلَه (به ضم میم و فتح طاء و لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای تأخير انداختن، امروز و فردا كردن است. این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
«اگر نبود كه امر به صبر فرموده و از جزع و ناله نهى كردهاى، تمام مىكرديم در گريه براى شما اشکهاى جارى شده از منابع اشک را، و درد ادامه پيدا كرده و بىدرمان مىماند و اندوه، هميشگى مىشد.»