• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُقْرِنِیْن (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُقْرِنِيْن:(مَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ)
«مُقْرِنِيْن» از مادّه‌ «اقْران»، به معناى قدرت و توانايى داشتن بر چيزى است، بعضى از ارباب لغت نيز گفته‌اند: به معناى‌ «ضبط كردن» و نگهدارى چيزى مى‌باشد، و در اصل به معناى قرين چيزى واقع شدن بوده، كه لازمه آن توانايى بر نگهدارى و ضبط آن است.



(لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنَّا لَهُ‌ مُقْرِنِینَ‌) (تا بر پشت آنها بخوبى قرار گيريد؛ سپس هنگامى كه بر آنها قرار گرفتيد، نعمت پروردگارتان را ياد كنيد و بگوييد: «پاک و منزّه است كسى كه اين را مسخّر ما ساخت، و گرنه ما توانايى تسخير آن را نداشتيم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مقرنين به معناى مطيقين است چون مصدر اقران به معناى اطاقه است. ظاهر ذكر نعمت در موقع به كار بستن و انتفاع از آن اين است كه شكر منعم را به جا آورد. و لازمه آن اين است كه ذكر نعمت غير از گفتن‌ (سُبْحانَ الَّذِي ...) بوده باشد، چون اين كلمه تسبيح و تنزيه خدا است از هر چيزى كه لايق ساحت كبريايى او نباشد، از قبيل شريک داشتن در ربوبيت و الوهيت. و معلوم است كه ذكر نعمت و شكر منعم- همان طور كه گفتيم- غير از تنزيه است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. زخرف/سوره۴۳، آیه۱۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۹.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۳۳.    
۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۱۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۹۰.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۳۰.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۸۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۹۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۶۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مُقْرِنِیْن»، ص۵۴۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره زخرف | لغات قرآن




جعبه ابزار