نضو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِضْو (به کسر نون و سکون ضاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شتر لاغر است.
نِضْو:
(مثل جسر) به معنای شتر لاغر است.
چنان‌كه حضرت علی (علیه‌السلام) در ملامت ياران فرموده:
«دَعَوْتُكُمْ إِلَى نَصْرِ إِخْوانِكُمْ فَجَرْجَرْتُمْ جَرْجَرَةَ الْجَمَلِ الاَْسَرِّ، وَ تَثاقَلْتُمْ تَثاقُلَ الْنِّضْوِ الاَْدْبَرِ» «شما را به يارى برادرانتان خواندم، ناله كرديد مانند ناله شتر مريض و سنگينى كرديد مانند سنگينى شتر لاغر و زخمى.»
حضرت درباره اموات فرموده: «ثمّ القى على الاعواد رجيع وصب و نضو سقم» خ ۸۳ ۱۱۳ يعنى انداخته شد بر روى چوب‌ها (تابوت) در حالی كه خسته شده زحمت و لاغر شده درد و بيمارى بود «رجيع» حيوانى كه از اين سفر و آن سفر برگشته و خسته شده است.
در موقع جنگ در دعا فرمود: «اللهم افضت اليك القلوب و مدّت الاعناق... و انضيت الابدان» نامه ۱۵ ۳۷۲، پروردگارا قلب‌ها به تو پيوسته و گردن‌ها به سوى تو كشيده شده و بدن‌ها براى تو لاغر و ضعيف گشته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نضو»، ج۲، ص۱۰۴۶. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون،
نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه،
صالح، صبحی
ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه،
هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه،
بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه،
(شرح‌های خطبه: ) (شرح‌های حکمت: ) (شرح‌های نامه: )
